Yellowstone canyon
Het heeft zowaar niet geregend maar binnen in de camper begon het toch wel wat vochtig te worden. De boel weer eens lekker gelucht, zolang dat nog ging want er dreigden weer nieuwe buien. Bij het
visitorcentrum geïnformeerd of er een wandelpad naar de Yellowstone rivier was. dat was er wel maar werd in verband met de verwachte regen sterk afgeraden. We konden naar de zuidkant, Artist Point
rijden, daar zouden we het mooiste zicht op de Lower Falls hebben. Je kon daar ook een trail lopen naar Inspiration Point. Werd gevraagd of er beren zaten. De ranger zei van niet maar dat er
natuurlijk altijd (eens in de honderd jaar) een verdwaalde beer rond zou kunnen lopen. Dus werd geadviseerd berenspray mee te nemen wanneer je die kant op ging. Dus zo'n bus berenspray gehuurd,
instructievideo bekeken met een dummy mogen spelen. Wij zijn nu geheel voorbereid op die ene beer die een keer op de paar miljoen bezoekers eens in de zoveel jaar een keertje lelijk doet. Naar de
Lower Falls gereden, troffen het slecht want er was net een volle busladingen met fotograferende Aziaten gelost. Dan kan je een plekje op een uitkijkpunt voorlopig vergeten. Dus zijn wij de
wandeling naar Inspiration Point aangevangen. Berenspray mee het volgens de instructievideo roepen: 'Bear I Am here, Bear I Am here' hebben we maar niet gedaan. Beetje babbelen zou voldoende moeten
zijn. Deze wandeling van een paar kilometer gaat langs de rand van de canyon en is best wel klimmen en dalen. Op sommige plekken ruik je de zwavelgeur van een geysertje of modderpot die nabij de
canyonwanden aanwezig zijn. Halverwege kwamen we nog een bordje tegen van Lily Pad Lake dat slechts op 400 meter afstand zou liggen. Die pikten we op de terugweg dan wel mee. Na een drie kwartier
lopen kwamen we op het Inspirtation Point aan. Dit was toch een beetje Disappointment Point want je zag er eigenlijk minder dan op allerlei punten onderweg. Op de terugweg het Lily Pad Lake
aangedaan was een stukje dalen en klimmen. Bleek een begroeid meertje waar geen levend wezen in was te bekennen. Op Artist Point een schitterend uitzicht op de Lower Falls, deze is 94 meter en
stort zich tussen de geel/groen/rood/bruine wanden van de canyon. Wilma (wederom) voor de Lower Falls vereeuwigd. Op de parkeerplaats eerst (thuis) een bakkie koffie gedronken. Vervolgens zijn we
naar Brink of Upper Falls gereden. Het punt waar de Upper Falls 33 meter naar beneden stort. Hier komt het water van de Yellowstone wild door een vernauwing in de rivier aanbulderen en stort zich
vervolgens naar beneden. Geen plekje voor een buitensporter, gaat er net even te heftig aan toe. Na deze Brink naar de noordkant gereden, daar de uitkijkpunten op de Lower Falls en Grand View langs
gegaan. Nog een visarend op zijn nest gespot. Geen beer gezien vandaag. Alleen een chipnuck, maar dat beestje had zijn oren niet in de nek, krabbelde ook niet aan de grond, zat niet te snuiven en
had ook zijn formaat nog eens niet mee. Alles bij elkaar geen enkele aanleiding gehad om berenspray in te zetten. Vanavond de barbecue weer aangestoken, het bleef op een paar spetters na droog.
Voor de wildcamera leent deze camping zich niet, we staan rondom ingesloten door andere kampeerders.
Yellowstone rondrit
Het heeft de hele nacht gegoten. Het gezegde:' Regen voor achten daar kan je op wachten', ging vandaag niet op. Na het ontbijt rond negen uur gaan rijden. Eerst naar de West Tumb Geyser basin. In de zeikregen geen aanrader, de waterdamppluimen vanuit de camper aanschouwd en weer snel verder noordwaarts gegaan. De eerste 34 km langs het Yellowstonemeer. Dit meer ligt op 2357 meter hoogte en is op het diepste punt 131 meter diep. Leuke info, maar daar zie je niets van. Bij Lake Village geen meer meer naast ons maar de Yellowstone rivier. Dit is een mooie. Rivier met flink wat vogels erin. Naast honderden Canadese ganzen, hier grote zaagbekken, brilduikers, buffelkopeenden, en nog wat ring-necked ducks, wintertaling, krakeenden, wilde eenden en Amerikaanse smienten gezien. Bij Sulphur Caldron even halt gehouden voor een forse dosis rotte eieren geur. De bodem pruttelt en borrelt hier op vele plaatsen. Je ziet om je heen aan alle kanten waterdamppluimpjes uit het bos opstijgen. Op een grote open vlakte langs de Yellowstone rivier kwamen wij een groep met Bizons tegen die tot tegen de weg aanliepen. Wilma heeft hier een paar mooie foto's van geschoten. De weg was schoon, maar we kwamen toch een auto van het NP tegen met een sneeuwschuif voorop. In Canyon Village ons op de camping gemeld en geïnformeerd of de weg naar Mammoth Hot Springs wel geheel begaanbaar was. Was geen probleem maar aan de westelijke kant waren wel wat wegwerkzaamheden die voor enig oponthoud konden zorgen. De route aangevangen op het eerste stuk naar Norris mooie natuur door het land slingerende beekjes. Het is allemaal heel groen maar wat wil je met al die regen. Vanaf Norris naar boven kwamen we eerst in de wegwerkzaamheden terecht. Dat was geen overbodige luxe want er zaten hier een daar flinke gaten in de weg. De Amerikanen pakken dat gelijk goed aan. Niet met een paar honderd meter gelijk, nee gelijk over een afstand van een kilometer of vijf het asfalt eruit. We mochten slow door. Je wilde ook niet harder want het was een soort grijze blubber met gravel eronder met flinke gaten. Na dit geploeter kwamen we weer op asfalt terecht, wat duidelijk nog niet was gerepareerd. Nog even stilgestaan omdat een stukje helling naar beneden was gerold. Een paar rotsblokken van zo'n 50 cm doorsnede waren naar beneden gekomen vergezeld met heel wat kleinere brokken. In het midden van de weg had men de rotsblokken wat opzij geschoven en een ranger loodste ons er tussen door. Wij reden net toen ons een shovel tegemoetkwam. Die zal de rotsblokken wel verder wegschuiven. Wat wel grappig is dat je hier borden tegenkomt die waarschuwen voor een zachte berm. Maar naast het asfalt is helemaal niets. Als je mazzel hebt is de afstap minder dan 1 meter, soms gewoon ravijn. Laten we zeggen ze hadden geen ruimte meer voor een vangrail. Gestopt bij wat turende mensen. Deze bleken een groep van ongeveer 20 Elken in het vizier te hebben. Hier ook even naar staan kijken. Het lijkt hier wel een alpenlandschap, wij vinden het mooi. We waren net weer onderweg en zagen we een wolf die van rechts de weg op liep. Hij liep voor een auto langs en kwam ons over de linker baan tegemoet. Ik stond al stil maar het activeren van de camera duurde toch net te lang. Hij rende langs mijn portierraam. Ik drukte af maar had helaas alleen de berm op de foto staan. Maar het was een soort van grote grijze hond. In Hot Springs gestopt bij de Mommoth Hot Springs Terraces. En vervolgens naar het visitorcentrum daar gegaan voor een beetje WiFi. We waren daar net en het begon gruwelijk hard te regenen. Nog getracht een parapluutje te kopen maar het was een boekwinkel, en een paraplu was niet educatief. Ik nog geprobeerd dat je ze tweezijdig kan bedrukken maar ja ze hadden ze niet. Ze hadden wel educatieve berenspray in de verkoop ?? Door de regen een sprintje naar de motorhome. Wilma mocht nog even buiten blijven om mij veilig achteruit te laten rijden. Verder om het rondje af te maken richting Tower-Roosevelt. En toen de file in. Een file betekent hier meestal dat er wat te zien is. In dit geval zat er een zwarte beer in het land. Hij had een halsband om, dus we telden deze maar voor een halve. Na deze file vlak na Tower Roosevelt weer een file, nu was het menens want zelfs een ranger kwam met toeters en bellen langsgereden. Bleek bij een uitkijkpunt een zwarte beer met jong te zitten. Wij mochten het uitkijkpunt niet op maar konden moeder en kind nog net vanaf de weg zien. Bij de Tower Fall gestopt en stukje gelopen. Mooi valletje. De weg weer verder uitgereden, deze is pas deze maand open en er liggen her en der nog wat hopen sneeuw langs de kant. De bergtoppen zijn bijna allemaal nog wit. De Dunraven pas over gereden en daar nog een laatste zwarte beer gespot. Wilma heeft nog even voor de foto in de sneeuw gestaan. Een engeltje maken zat er niet in. Dit rondje Yellowstone was toch nog 180 km.
Yellowstone Old faithful
Na een regenachtige nacht, was allang blij dat het niet sneeuwde, vanmorgen richting Old Faithful vertrokken. Dit is een grote geiser die om ruim elk uur zijn kunsten laat zien. Onderweg eerst
gestopt bij een watervalletje Kepler Cascades. Het water liep hier nog steeds naar beneden. Het was verder ook niet helemaal droog dus gauw een fotootje gemaakt en weer verder gereden. Bij de Old
Faithful was het al lekker druk, op het mega parkeerterrein de camper naast een hoop sneeuw geparkeerd. Hier geen gezeur over betalen voor parkeren het is allemaal all in. Op het parkeerterrein
waren een aantal Raven zichzelf aan het bedienen met naar ik hoop wat zakken afval achterin een pick up truck. De Old Faithful zou om 12:17 uur weer een eruptie hebben, wij hadden dus nog ruim drie
kwartier tot die tijd. Bij het nieuwe visitorcentrum een filmpje over het park gekeken en toen nabij de oude spuiter een mooi plekje op de eerste rij bemachtigd. Moesten toen nog 12 minuten wachten
maar die waren zo om een Colorado Bleubird, twee Raven en wat bloemetjes en voor je het weet spuit die rakker metershoog de lucht in. Hij deed goed zijn best en na een minuutje was het weer over.
De wind zat goed dus we bleven droog....... Dachten we.
Na dit spektakel eerst eens een bekertje warme chocolademelk met een echte Amerikaanse calorienbom genuttigd in het restaurant. Dit restaurant is een geheel hout gebouw met een enorme met
rotsblokken gebouwde schoorsteen erin. Aan deze schoorsteen een enorme slinger klok met twee grote gewichten. Ik vrees dat ze hem elke 10 minuten gelijk mogen zetten. Binnen life muziek. Eerst een
pianist en daarna een violist. Deze laatste leek het hele ouvre van Charles Ingles af te werken waarna hij over stapte op het volledige werk van de Sound of music. Onder de klanken van Edelweiss
vertrokken we weer om een rondje langs de verschillende geisers en modderpotten te lopen. Dit is een traject over houten vlonders, daar moet je wel op blijven lopen teneinde niet in de bodem te
verdwijnen. Veel dampende gaten met helblauw water en uitstroom velden met vele kleuren bruin en geel. Hier en daar de bekende zwavellucht. Na een tijdje begon het weer lekker te regenen. Daar
hadden we niet geheel op gerekend, we dachten dat het nu zo zachtjes aan we op zou zijn. Gelukkig bleef het bij wat lichte regen en kwamen we niet geheel doorweekt weer aan bij ons motorhome. Het
weer werd er niet beter op en doorgereden naar Biscuit basin, ook daar pruttelt en dampt de bodem met af en toe een eruptie. Ik had nog niet geparkeerd of het onweer barstte los. Was dus een goede
gelegenheid om een koffiepauze in te lassen. Na de koffie was het weer droog. Ditmaal voor de zekerheid wel een regenjas aangedaan. Over de vlonders langs de verschillende dampende gaten gelopen.
aan de bosrand was nog een trail van 1 mijl naar boven voor een overlook. Er liepen verschillende mensen die kant op dus de kans dat juist wij door een beer gegrepen zouden worden was nu een stuk
kleiner. In ieder geval klein genoeg om mee naar boven te lopen. Na een 500 meter kwamen we een bordje tegen dat de overlook nog 0,7 mijl was en een waterval Mystic Falls op 1,7 mijl. Wij gingen
ervoor en klommen mee naar boven. Wij liepen samen op met een vrouw uit Phoenix en een man uit Oregon. Het pad werd wel steeds steiler en smaller en we moesten steeds meer over stenen klimmen. Wij
hadden sterk de indruk dat de afstand van 0,7 mijl = 1,12 km wat krap was ingeschat. Er leek geen eind aan te komen, na een paar keer beloofd te hebben dat het einde om de volgende bocht zou
(kunnen) zijn hebben we het volbracht tot de overlook. Een paar foto's, prachtig uitzicht over de verschillende geisers in de verte voor ons wat blauwe lucht en naast ons een flinke onweersbui die
vast plan had gevat om recht over ons heen te trekken. Het rommelde lekker maar het geknetter bleef gelukkig wat uit. Wel kwam de regen met bakken naar beneden. De waterval werd resoluut van het
lijstje geschrapt. Naar beneden lopen ging toch een stuk sneller dan naar boven. Eenmaal beneden afscheid genomen van onze wandelgenoten en wat droge kleren opgezocht. De kachel hoog opgestookt,
raam een stukje open en we hadden onze eigen mobile geiser gecreëerd. We dampten de weg uit. Op de weg terug nog een paar stopjes gemaakt voor een meertje en een continental divide van 2518 meter.
Vlak voor de camping nog een opstopping, volk met kijkers en fototoestellen uit de auto's. Wij denken dan: "Daar staat vast een beer". Helaas het was slechts een Elk. De afstand vandaag was zo'n 80
km. Vanwege de best wel flinke regen de rest van de dag is de barbecue in de berging gebleven.
Yellowstone
Het heeft een groot deel van de nacht geregend. Het is gelijk duidelijk waarom Grand Teton een stuk groener is dan de andere parken. In de regen mijn cameraatjes van de boom gehaald. Met dit
berenweer geen beer, wederom helemaal niets. Dooie boel 's-nachts op zo'n camping. Na het ontbijt de camper tegen de voordeur van de General Store geparkeerd. Zo hadden we gelijk WiFi in huis om de
boel weer even bij te werken. Het werd gelukkig weer droog want Wilma moest er wel even uit toen we achteruit de weg weer op moesten. Vandaag zijn we naar Yellowstone gereden een ritje van 66 km.
Onderweg een aantal keren gestopt voor bloemetjes en beestjes. Vooral Grand Teton heeft hele velden met blauwe en gele bloemen. Ook de bossen die zo'n dertig jaar geleden zijn afgebrand zijn weer
helemaal groen met veel bloemen en zwarte staken er tussendoor. Bij de continental divide gestopt, om bovenop de berg te staan. Dit is de scheidingslijn waar het water of naar de Stille oceaan dan
wel naar de Atlantische oceaan stroomt. Ook daar zo'n mooi bord. Toch even vastgelegd: we 've been there.
Bij het bord aan het begin van Yellowstone NP was het een beetje te druk. Maar daar hadden we al eens een fotootje gemaakt. Bij de ingang instructies over de wilde dieren meegekregen. Na een paar
kilometertjes na een mooi in het landschap passende brug bij Moose Falls gestopt. Mooi (Berenvrij) paadje door het bos. Moose Falls is een mooie waterval. Er liggen hier en daar nog hopen sneeuw
langs de weg. Wat stops gemaakt bij uitzichtpunten over de Lewis rivier. Ook bij Lewis Falls, een waterval die 9 meter naar beneden stort een fotostop gehouden. In het begin van de middag waren we
op de camping Grant Village. Ingecheckt, en weer een verhaal over beren aangehoord. Via een kort paadje door het bos richting visitorcentrum gewandeld. Het heeft hier niet zo lang geleden
waarschijnlijk nog even flink gewaaid. Het pad lag bezaaid met omgevallen bomen. Van die exemplaren die je niet op je kop moet krijgen. Op het stuk pad van 100 meter lagen er meer dan 10 van meer
dan 25 cm doorsnede. Ze hadden zeker nog geen tijd gehad om er met de kettingzaag langs te lopen. Het was dus wat klimmen onderweg. Bij het visitorcentrum geïnformeerd of er woensdag als nog een
plekje op Madison campground in Yellowstone beschikbaar was. En we hadden geluk dat was er. Nog een filmpje gekeken over Yellowstone en het museum doorgesukkeld. Toen weer terug, dezelfde weg dacht
ik. Stond er aan het begin van het pad een bord dat er (ooit) een beer gesignaleerd was op dat pad. Hoewel we er net vanaf waren gekomen kreeg ik Willemien met geen tien paarden meer dat pad op.
Dus over de grote weg weer terug naar de camping gelopen. Hoefden wel wat minder over bomen te klimmen, dat dan weer wel. Op de camping liepen vanmiddag nog twee Elken met een jong. De camping
loopt langzaam vol. Het weerbericht beloofd de komende dagen sneeuw en temperaturen 's-nachts van -4 graden. Ben blij dat we wat extra dekentjes hebben. Sneeuwkettingen hebben we niet dus maar
hopen dat er niet te veel valt.
Colter Bay
Vanmorgen weer niets voor de camera langs gelopen. We zijn in noordelijke richting vertrokken en nog langs de Gros Ventre rivier troffen we al een aantal stilstaande voertuigen aan. Dit betekent of een ongeval of er is wat te zien. Stond achter wat struiken verscholen een moeder Moose met twee kalven wat te eten. Het beestje bewoog niet zo heel veel. Kreeg hem grotendeels wel op de foto, alleen zijn kop zat achter een struik evenals de twee kalven. Maar er staat alles bij elkaar toch meer op de foto dan in de vriezer zou passen. Nog een stop gemaakt voor wat bizons, maar ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat deze door een boer gehouden werden. Stukje verderop nog een koppeltje Elken, niet voor gestopt, komen we vast nog wel meer tegen. Bij de Snake River overlook een stop gemaakt. De beste plaats om het panorama van de Tetons te kunnen aanschouwen. Het rijtje besneeuwde punten op de foto gezet. Een paar honderd meter voor de camping zag ik net een zwarte beer zijn kop boven de berm uitsteken. Nog even gestopt maar hij was weer terug het bos ingelopen. Bij de Colter Bay campground konden we aansluiten in de rij. Er waren er een stuk of vijf voor ons om een plekje op de camping te bemachtigen. Is niet zo'n punt hier want er zijn ruim 300 plaatsen. Het is weer berekoud in Grand Teton. We zitten hier op slechts 2077 meter hoogte maar voor het eerst deze vakantie weer een lange broek aangedaan. Fijn een trail lopen is niet bespreekbaar, vanwege de beren. Wel naar de General store gelopen waar WIFI beschikbaar is. Daar een tijdje in de kou gezeten. Toen naar het visitorcentrum aan de overkant. Klein stukje film gezien over het park. Naar het meer gelopen. Daar was een vermoedelijk Eskimo kindje aan het pootjebaden. Een plaatje geschoten van het meer en weer richting camper. Het was koud en spetterde soms wat. Vlak bij ons plekje troffen we een echtpaar uit Zeewolde. Deze gepensioneerde akkerbouwer was met zijn vrouw zes weken vanaf Seatle onderweg. Was oorspronkelijk afkomstig uit de zuid-oosthoek onder de stad Groningen maar waren daar 34 jaar geleden uitgekocht voor natuurontwikkeling. Bakkie koffie gedronken en gezellig gebabbeld over windmolens en zonnepanelen. (hij had al 16 jaar een grote windmolen draaien) Weer terug in de camper de kachel eerst aangedaan om weer wat op te warmen. Barbecue weer aan is ook lekker warm, maar wel binnen gegeten.
Grand Teton
Uitgeslapen. Om 9 uur pas op en ontbeten. We blijven nog een dag op deze camping alleen op een ander plekje wat dichter bij de rivier. Eind van de ochtend verkast. Nu hoor je het water maar je ziet
het niet. Het ligt ongeveer 100 meter verderop. Een brede strook met laag struikgewas. Met overal uitwerpselen van herten, elken en een enkele moose of koe. We plaatsen vanavond de camera in ieder
geval weer. Ons vandaag beperkt tot een wandeling langs de rivier. Wilma vond het feit dat het pad eigenlijk helemaal geen pad was maar niets en ging verder met haar e-reader. Ik heb een paar uur
langs de rivier vertoefd. Moest mij hier en daar tussen de struiken doorwarmen om verder te komen. Kwam eerst al twee slangen tegen. Ze rammelden niet dus dat scheelt dan al weer. Weinig beestjes
zo midden op de dag op het water een zaagbek man in de verte en op een gegeven moment spurtte er vijf eendenkuikens weg. Geen moedereend erbij gezien. Een kolonie met oeverzwaluwen was wel het
drukste moment. Het water in de rivier staat hoog. Heel wat bomen staan in het water. De bevers houden de kanten langs de rivier een beetje lag. Heel veel opgevreten bomen gezien en een stukje
Deltawerken van de bevers. er bloeien hier veel lupinen, beetje bollenvelden idee. Tot slot nog een tiental vlinders, Koninginnepages, die van de klei langs de rivier zaten te snoepen. De rest van
de middag wat gelummeld en de barbecue weer opgestookt. Na het eten de houtskoolresten in de firepit en er nog wat brandbaar materiaal bijgezocht. Alles wat dead and down is mag je hier opstoken.
Ik vond een dode afgezaagde struik die wel in de firepit paste. Dat ding brandde als de hel en de vlammen gingen meer dan 1,5 meter de lucht in. In Nederland voldoende reden om de brandweer te
bellen. Hier gingen in de omgeving de duimen omhoog en riep men ' bedankt voor de warmte' (in het Amerikaans). Nog een stukje wat oversized hout gevonden dat de pit ingestookt moet worden. Met
beleid gaat dat wel lukken. Voor de bezorgden voor bosbranden. Het regent hier wat vaker en de waarschuwingen staan op ' low'. Met zo'n vuurtje hou je in ieder geval warme knieën. Aan de
achterzijde hebben de muggen toch nog succes gehad voelde ik later. Ik was waarschijnlijk afgeleid door de vier nachtzwaluwen die boven ons rondvlogen. Aan het eind van de avond het vuur natuurlijk
netjes doven. Water is hier wel een dingetje. De rivier is door het struikgewas moeilijk bereikbaar in het donker. Bij het toiletgebouw is een kraantje aan de zijkant van zo'n drinkfonteintje. Sta
ik daar in de schemering met mijn emmer onder de kraan. Draai de kraan open begint dat drinkfonteintje vol in mijn nek te spuiten. Wel lekker fris maar eigenlijk vier uur te laat. Kwam alleen water
uit de fontein en niet uit de kraan. Dus met de emmer wat staan trutten om deze vol te krijgen. Met twee emmers water was het vuurtje weer uit.
Gros ventre
Mijn verhaal was weer eens foetsie. Wij hebben in ieder geval in de ochtend de camphosts Diana en Tom nog gedag gezegd en bedankt voor de hulp met het zonnescherm. In Jackson eerst bij een K- markt langsgegaan voor de boodschappen. Is een soort V&D is geen levensmiddelen. Naar een volgende supermarkt de Albertsons een paar blokken verderop gereden. Was er best wel druk. De camper tussen twee vuilnisbakken in geparkeerd en boodschapjes gedaan. Bij een eerder bezoek had ik al een kortingskaart van albertson gekregen. Deze had ik alleen al weggegeven aan een ander. Dus een nieuwe gevraagd. Was niet nodig volgens de Cassiere de kassa zou mijn creditcard wel herkennen. Er stond inderdaad wat discount onderaan de bon. Ze registreren hier kennelijk nogal gemakkelijk. Bij de Mac Donald was de WiFi erg traag, dus na het ijsje weer vertrokken. Nog benzine en propaan getankt' hiervoor twee naast elkaar zittende benzinepompen bezocht. Zo de uitgaven wat verdeeld over de middenstand hier. Bij het visitorcentrum voor grand Teton geïnformeerd naar een camping dit werd dus Gros Ventre. Daar staan we nu op een plekje waar geen generatoren zijn toegestaan . Lekker rustig. Uitzicht op de grote tetten aan het randje van de camping.
Warren bridge
Uitgeslapen, om een uur of acht nog even naar de Canyon gelopen. Zoals verwacht was deze er nog evenals de kalkoengieren die er langs vlogen. Het ochtendritueel doorlopen en om 9:00 uur reden we.
We waren de camping nog niet af of Wilma zag rechts van de weg een stuk of vijf yellow bellied marmotten op de rotsblokken tussen de bomen zitten. En ik had links van de weg een kalkoen met een
kloek van meer dan 10 kuikens om zich heen in het vizier. Marmotten hadden we al dus voor de kalkoen gegaan. Die kuikens kropen overal langs en tussendoor en kreeg ik dus niet met zijn allen op de
foto. Het waren er in ieder geval veel.Voor Dutch John gestopt bij de Flaming Gorge Dam. Deze dam gelegen in de Green River is in 1958 gebouwd. Bij het visitorcentrum langs gegaan daar en ons voor
een rondleiding in laten boeken. Rondleiding van ca 20 minuten. Eerst de veiligheidsprocedure doorlopen want je zal met je zakmesje die dam maar doorprikken. Alsof je ging vliegen, alle scherpe
zaken mochten niet mee. Al het ijzerwerk in een bakje leggen door een poortje hen met ernaast een tot de tanden bewapende diender. Riem nog uit de broek want daar piepte de poort nog op en toen
waren we gereed voor de Tour over de stuwdam. Samen met nog een Amerikaans echtpaar die net uit Yellowstone waren komen rijden werden we rondgeleid door een vriendelijk meisje van een jaar of 20.
Bij de rondleiding werden we overladen met grote hoeveelheden. Veel beton, veel mensen heel veel water en wat nog meer zij. De Green River is een van de meest visrijke rivieren van Amerika. De
forellen vissen ze er daar met z'n allen uit en ze zetten weer jonge forel erin terug. Er is geen vistrapje bij de dam. Maar in de rivier stroomopwaarts worden weer zalmen uitgezet. Dat Amerikanen
graag op forel en zalm vissen begreep ik wel, vis terug zetten doen ze niet. De lift in de dam was kapot dus bleef de rondleiding beperkt tot het bovenste deel. Op een elektriciteitsmast zat een
kalkoengier een aalscholver te imiteren. Hoewel ik het aantal vogels beperkt wil houden hier toch ook maar een foto van gemaakt. Over de 191 berg op berg af richting Rock Springs gereden en daar
een bakkie koffie bij de Mac Donald gedaan. Ook even van de WiFi gebruik gemaakt en nog wat met Nadine gebabbeld. Vanaf Rock Springs tot Pinedale rijd je over ellenlange wegen door heuvelachtig
leeg land. Wel hier en daar wat Pronghorns langs de weg. Na dit stuk van dik 150 km bij Pinedale een bruin bordje met camping met een pijl naar rechts gevolgd. Bruine bordje zijn goed, dat betekent
een natuurcamping. Na twee mijl de zijweg te hebben gevolgd, onder een houten boog door en het asfalt hield op en we gingen verder over een wat wasbordachtige gravelweg. Na een paar honderd meter
links weer een bord en een wat smallere gravelweg leidde ons verder tussen de bergen door. Na nog een mijl of wat troffen wij twee heren op Quads. Hen toch eens gevraagd hoever die camping nog was.
Nog een paar mijl volgens een van hen en ze zouden wel voorrijden want we moesten een bepaalde splitsing niet missen. Onder escorte verder de weg werd er niet beter op. De breedte werd minder het
gravel werd wat klei. De vlakke weg veranderende steeds meer in kuilen en bulten en weggestroomde delen. maar het ging nog steeds goed. Er was trouwens geen mogelijkheid om te keren dus we hielden
moed. Na nog eens gestopt te zijn en de man ons wederom vertelde dat om de volgende berg de camping was en dat er soms wel grotere trailers stonden toch weer verder gegaan. In de 1e versnelling op
de motor afremmend van steile hellingen af tot ik bij een splitsing kwam waar de weg helemaal beroerd begon te worden. Rotsblokken staken tientallen centimeters uit het wegdek. Volgens de beste man
was dit het slechtste stukje en de camping lag nog steeds om de hoek. Ik verdenk de man ervan dat hij een familielid met een takelbedrijf heeft. Dit kon echt niet. Ik kon hier keren dus dat ook
maar gedaan en de vijf mijl (8 km) weer teruggehobbeld naar Pinedale. We waren met dit avontuur wel een uurtje verder en hier en daar een klein schroefje lichter. Richting Jackson gereden daar
zouden veel meer campings zijn. Na ongeveer 20 mijl om de Warren Bridge camping terecht gekomen, lag op 100 meter van de weg net even eenvoudiger. Mooi plekje langs de Green River (die rivier ligt
hier overal) met een stukje wildernis waar ik zo al zeven Pronghorns telde plus een jong. Wilma deed het zonnescherm van de camper uit. Dat gaat elektrisch. Hij had al eerder wat kuren maar nu
stopte hij er helemaal mee. Met zo'n scherm uit rijden, kan misschien fijn zijn voor een fietser naast je maar is toch geen optie. Bij de camphost langsgegaan, die beste man wilde wel even helpen.
Bleek een zekering kapot, hij had alleen een zwaardere zekering 20 ipv 15 amp maar die knalde er ook gelijk uit. Het probleem zat kennelijk wat dieper. De camphost heeft voor ons naar El Monte
gebeld. Ik was blij dat hij belde want ze snapte aan de andere kant van de lijn totaal niet waar ze zijn moesten. In het begin van de avond kwam er een monteur uit Jackson die het scherm wel naar
binnen kreeg maar volgens hem was de motor kapot. We doen het de laatste 12 dagen wel zonder zonnescherm. Ik was overigens onbegrensd gelukkig dat ik die camping in the middle of no where niet had
bereikt en daar met een kapot uitstaand zonnescherm had gestaan. Telefoonverkeer is hier nagenoeg nul en leg zo'n man maar eens uit waar je staat. Nog net voor zonsondergang een stukje naar de
rivier gelopen. Op een paal aan de overkant van de rivier hebben twee visarenden hun nest. Wilden samen op de foto. Vanavond de cameraval weer geplaatst. Tot op heden is de opbrengst een
konijn.
Alles bij elkaar vandaag weer een flink stukje gereden 220,8 mijl om precies te zijn. De rest van de week hoeven we geen 150 km meer te rijden.