Het heeft de hele nacht gegoten. Het gezegde:' Regen voor achten daar kan je op wachten', ging vandaag niet op. Na het ontbijt rond negen uur gaan rijden. Eerst naar de West Tumb Geyser basin. In de zeikregen geen aanrader, de waterdamppluimen vanuit de camper aanschouwd en weer snel verder noordwaarts gegaan. De eerste 34 km langs het Yellowstonemeer. Dit meer ligt op 2357 meter hoogte en is op het diepste punt 131 meter diep. Leuke info, maar daar zie je niets van. Bij Lake Village geen meer meer naast ons maar de Yellowstone rivier. Dit is een mooie. Rivier met flink wat vogels erin. Naast honderden Canadese ganzen, hier grote zaagbekken, brilduikers, buffelkopeenden, en nog wat ring-necked ducks, wintertaling, krakeenden, wilde eenden en Amerikaanse smienten gezien. Bij Sulphur Caldron even halt gehouden voor een forse dosis rotte eieren geur. De bodem pruttelt en borrelt hier op vele plaatsen. Je ziet om je heen aan alle kanten waterdamppluimpjes uit het bos opstijgen. Op een grote open vlakte langs de Yellowstone rivier kwamen wij een groep met Bizons tegen die tot tegen de weg aanliepen. Wilma heeft hier een paar mooie foto's van geschoten. De weg was schoon, maar we kwamen toch een auto van het NP tegen met een sneeuwschuif voorop. In Canyon Village ons op de camping gemeld en geïnformeerd of de weg naar Mammoth Hot Springs wel geheel begaanbaar was. Was geen probleem maar aan de westelijke kant waren wel wat wegwerkzaamheden die voor enig oponthoud konden zorgen. De route aangevangen op het eerste stuk naar Norris mooie natuur door het land slingerende beekjes. Het is allemaal heel groen maar wat wil je met al die regen. Vanaf Norris naar boven kwamen we eerst in de wegwerkzaamheden terecht. Dat was geen overbodige luxe want er zaten hier een daar flinke gaten in de weg. De Amerikanen pakken dat gelijk goed aan. Niet met een paar honderd meter gelijk, nee gelijk over een afstand van een kilometer of vijf het asfalt eruit. We mochten slow door. Je wilde ook niet harder want het was een soort grijze blubber met gravel eronder met flinke gaten. Na dit geploeter kwamen we weer op asfalt terecht, wat duidelijk nog niet was gerepareerd. Nog even stilgestaan omdat een stukje helling naar beneden was gerold. Een paar rotsblokken van zo'n 50 cm doorsnede waren naar beneden gekomen vergezeld met heel wat kleinere brokken. In het midden van de weg had men de rotsblokken wat opzij geschoven en een ranger loodste ons er tussen door. Wij reden net toen ons een shovel tegemoetkwam. Die zal de rotsblokken wel verder wegschuiven. Wat wel grappig is dat je hier borden tegenkomt die waarschuwen voor een zachte berm. Maar naast het asfalt is helemaal niets. Als je mazzel hebt is de afstap minder dan 1 meter, soms gewoon ravijn. Laten we zeggen ze hadden geen ruimte meer voor een vangrail. Gestopt bij wat turende mensen. Deze bleken een groep van ongeveer 20 Elken in het vizier te hebben. Hier ook even naar staan kijken. Het lijkt hier wel een alpenlandschap, wij vinden het mooi. We waren net weer onderweg en zagen we een wolf die van rechts de weg op liep. Hij liep voor een auto langs en kwam ons over de linker baan tegemoet. Ik stond al stil maar het activeren van de camera duurde toch net te lang. Hij rende langs mijn portierraam. Ik drukte af maar had helaas alleen de berm op de foto staan. Maar het was een soort van grote grijze hond. In Hot Springs gestopt bij de Mommoth Hot Springs Terraces. En vervolgens naar het visitorcentrum daar gegaan voor een beetje WiFi. We waren daar net en het begon gruwelijk hard te regenen. Nog getracht een parapluutje te kopen maar het was een boekwinkel, en een paraplu was niet educatief. Ik nog geprobeerd dat je ze tweezijdig kan bedrukken maar ja ze hadden ze niet. Ze hadden wel educatieve berenspray in de verkoop ?? Door de regen een sprintje naar de motorhome. Wilma mocht nog even buiten blijven om mij veilig achteruit te laten rijden. Verder om het rondje af te maken richting Tower-Roosevelt. En toen de file in. Een file betekent hier meestal dat er wat te zien is. In dit geval zat er een zwarte beer in het land. Hij had een halsband om, dus we telden deze maar voor een halve. Na deze file vlak na Tower Roosevelt weer een file, nu was het menens want zelfs een ranger kwam met toeters en bellen langsgereden. Bleek bij een uitkijkpunt een zwarte beer met jong te zitten. Wij mochten het uitkijkpunt niet op maar konden moeder en kind nog net vanaf de weg zien. Bij de Tower Fall gestopt en stukje gelopen. Mooi valletje. De weg weer verder uitgereden, deze is pas deze maand open en er liggen her en der nog wat hopen sneeuw langs de kant. De bergtoppen zijn bijna allemaal nog wit. De Dunraven pas over gereden en daar nog een laatste zwarte beer gespot. Wilma heeft nog even voor de foto in de sneeuw gestaan. Een engeltje maken zat er niet in. Dit rondje Yellowstone was toch nog 180 km.