Vanmorgen voor zevenen op om bij de Green River de flora en fauna te bekijken. Leek in eerste instantie een wat dode boel totdat een bever het water indook, de rivier over zwom en aan de overzijde stroomopwaarts langs kwam zwemmen. Soms een stukje onderwater, en dan weer kruipend over wat stenen. Best wel een flink dier. Een beetje foto maken lukte niet erg. Verder nog een kraai betrapt die het op het nest van een zangvogel had voorzien. De zangvogel, ik denk een Western Kingbird had zijn nest in een beschadigd stukje schors van een boomstam gemaakt. Dat had die zwarte rakker in de gaten. Hij was met een natte snavel onderweg om de eieren te stelen. Drie Bullock's Oriole's (gele vogeltjes) verleende assistentie bij het belagen van de kraai. Op wonderbaarlijke wijze hield die kraai het ineens voor gezien en de Western Kingbird zat gelijk weer terug op zijn nest. Van dit schouwspel wel een paar foto's gemaakt.
In de ochtend naar het Dinosaur museum gegaan. In een bergje kleiachtig materiaal heeft men zoveel dinosaurus botten en delen van geraamten aangetroffen dat men hier een museum omheen heeft gebouwd. Ook al zitten die botten al 160 miljoen jaar in de grond, leek het erop dat ze bang zijn dat ze bederven en ze wel graag heel koel wilde houden. Het was verrekte koud bij die dino's. Wat wel opviel dat een dinosaurusbot dat was opgegraven in het gips zat. Zou gipsmeester dan toch het oudste beroep van de wereld zijn? Wilma is nog met het dijbeen van een Brontosaurus op de foto gegaan. Eerlijk gezegd vind ik het niet zo heel erg dat deze jongens er niet meer zijn. Met beren hebben we al genoeg te stellen. Na een half uurtje hadden we het wel gezien en zochten we de zon weer op.
Op de weg naar de volgende camping eerst nog even een halve bibliotheek teruggebracht bij het visitorcentrum. En toen door naar de door de mevrouw van het visitorcentrum aanbevolen camping. Eerst nog even de benzinetank afgeroomd, was met 70 dollar geregeld en toen noordwaarts. Op de parkeerplaats naast een Mormoonse kerk nog even een bakkie gedaan. Dat terrein was wel heel strak aangelegd en perfect onderhouden. Was zo netjes dat Wilma zich afvroeg of wij daar wel mochten parkeren. Via de 191 verder naar het noorden, het was gelijk weer klimmen en voor we het goed en wel in de gaten hadden zaten we alweer rond de 3000 meter hoogte. De berg voor een deel ook weer af en zijn nu op de Red Canyon Campground beland. Deze ligt langs een kloof die als stuwmeer fungeert. Zwemmen kan je vergeten want het meer ligt een goede 100 meter lager en er is geen trappetje. Vanmiddag de rimtrail gelopen. Deze begon bij het visitorcentrum hier. Een man van 78 jaar lichtte ons toe hoe wij moesten lopen bij deze trail. We konden niet verdwalen. Volgens mij was het zijn moeder die hem in het visitorcentrum ondersteunde bij grote drukte. Volgens mij was zij rond de 100 en absoluut onverstaanbaar. Dat laatste volgens Wilma vanwege een loszittende prothese. De man was nog in Arnhem geweest. Hij zat bij het Amerikaanse leger en had in 1962 meegespeeld bij de taptoe in Arnhem. Een van de betere uitjes met Good Old Sam. Langs de trail stuitte wij nabij het eind nog op een stuk of vijf Bighorn sheeps. Speuren we al jaren de bergenhellingen voor af om een glimp van zo'n wild beest op te vangen. Deze waren een pietsie makker. Ze keken geeneens op toen we eraan kwamen en gingen er ook niet vandoor. Vanavond de barbecue weer eens opgestookt en er een paar lekkere biefstukken van het Angus rund op gedeponeerd.

Vandaag gereden 66,7 mijl.