Vroeg op want we gaan noordwaarts waar de tijd een uurtje naar voren gaat. Om 7.00 u eerst naar de dump gerold was maar een meter of 50 om de tanks te legen en te vullen zodat Willemien haar haartjes kon wassen. Zij was nog lekker even blijven liggen terwijl ik alweer met de poepslang in de weer was. Schoon water innemen kon tegelijkertijd, de punten zaten op de juiste afstand van elkaar. Om terug te rijden naar ons plekje moest ik de hele camping rond i.v.m. eenrichtingsverkeer. Wilma dacht dat ik haar was vergeten en alweer onderweg was. Nou ja....
Terwijl Wilma haar haartjes deed ben ik naar de drugstore gegaan om even van de WIFI gebruik te maken en de belevenissen van gisteren op het weblog te zetten. Was mijn stukje tekst pleite. Dus om 7 uur nog wat in elkaar geflanst.
Na het ontbijt vertrokken en richting Kanab gereden. Vlak voor de grens met Utah nog gestopt bij een liquorstore. Zag er allemaal wat desolaat uit maar de dozen stonden in de zaak hoog opgestapeld, dus dat gaf de burger moed. Hoewel het al een uur of 11 was, was de zaak gesloten. Bij de grens van Arizona met Utah nog een fotootje gemaakt en in Kanab dat een paar mijl verderop ligt boodschapjes gedaan. In de supermarkt ook weer geen druppel geestverrijkend vocht te krijgen. Kregen van de caissière wel een briefje met het adres van de wijnwinkel. Met behulp van de Tom Tom hiernaartoe gereden, kregen twee flesjes chardonnays discreet verpakt mee. Het is dat je uit de wijnwinkel komt. Qua verpakking zou net zo goed een kilo of 4 aardappelen kunnen zijn. Bier verkochten ze niet. Bier heeft hier een promillage van 3,2 %, je wordt er ook niet zo heel gauw dronken van en mag bij de supermarkt worden verkocht. Alleen de supermarkt waar wij waren geweest is nog wat strakker in de leer en verkoopt geen bier. Naar een andere supermarkt, deze plaats had er gelukkig meer en daar een doosje Budweiser opgehaald. Planning was om nabij Kanab te overnachten, maar we waren nog fris en reden nog wat verder door om later in de week wat meer ruimte in het reisschema te krijgen. Vlak voor Bryce Canyon het visitorcentrum van Red Canyon bezocht. Maakte daar weer een wat vaker terugkerende fout. Door vrij te vertalen met free. De mevrouw in het visitorcentrum begon mij gelijk alle plaatsen aan te wijzen waar je gratis in het gebied van de Red Canyon mag staan. Ze bevoelde de Tom Best Road aan, een gravelweg die naar het Noord-posten gaat waar je in allerlei aanwezige uithammen mag staan en overnachten. Nog even gevraagd of de barbecue ook aan mocht, en dat mocht gelukkig. Kreeg nog twee folders mee met alle planten en vogels die in het gebied voorkomen. Met hokjes zodat je ze af kan vinken wanneer je ze hebt gespot. Paar kilometer verderop de Tom best Road ingedraaid stond gelijk een groot bord dat alle soorten vuur verboden waren, zelfs mijn model barbecue met deksel omhoog stond op het bord. Eerste een plekje na zo'n 100 meter ingenomen. Even gezeten en daarna een stukje verder de weg opgewandeld. kwam daar een nog veel leuker plekje tegen met uitzicht over een vlakte met aan het eind wat bergtoppen. Stoeltjes weer ingeladen en weer verkast. Lopen hier wel wat koeien en een dikke stier los rond maar die schenken tot op heden geen aandacht aan ons. Vanavond de barbecue voorzichtig opgestookt en de biefstukken bijna wel done afgeleverd. Het deksel wel even gedemonteerd van de barbecue want bij windvlagen en die heb je hier nog al vaak kiepert hij anders om. Vanmiddag hebben we twee serieuze windvlagen windhoosjes over ons heen gehad. Op het eerste plekje kwam er een partij stof over ons heen dat je je ogen niet open kon houden. Bij de tweede op ons laatste plekje moest ik de biefstukken gewoon vasthouden. De hoeveelheid neergestreken zand viel mee, ze kraakten niet tussen de tanden. Na het eten kwam er nog een gaffelbok / Pronghorn langs lopen. Mijn cameravalletje geplaatst, voor vannacht heb ik goede hoop. Ook al hoop ik wel dat die stier er niet met zijn kloten voor gaat staan.