De dagen in Zion zitten er weer op. Niet heel erg want hoewel het een hele mooie vallei is, is het hier warm en druk zat. Na nog even bij het visitorcentrum gebruik te hebben gemaakt van de WIFI zijn we richting zuiden vertrokken. De eerste stop: Pipe Spring NM. Dit is een museum van een kleine nederzetting die begin 1800 floreerde. De woestijn was toen nog een enorme grasvlakte waar duizenden koeien op waren gejaagd. Door de overbeweiding en klimaatverandering ging dit helemaal fout. De nederzetting was juist hier gebouwd omdat er een bron was die heel veel water leverde. De bron is er nog. Het water bijna niet meer. Wij werden rondgeleid door een volstrekt onverstaanbare en ook nog dove ranger. De man had aan zijn uiterlijk en tatoeages te zien indiaanse roots. Hij liet ons het hele gebouw zien en vertelde er nog iets bij. Af en toe ving je een plaatsnaam op maar voor de rest was het een beetje gissen. Wat wel leuk was de voorraadkamer. Door deze kamer liep het koele water uit de bron via een goot naar buiten. Het koude water in combinatie met dikke muren hield de boel aardig koel. Op de eerste verdieping was het telegraafkantoor dat door moeders werd gerund gevestigd. Het minimalisme was hier volledig geïmplementeerd. Na zijn praatje, het terrein verder rondgelopen, een paar gebouwen en kippenhok, waar drie grondeekhoorns uit wegrenden. De kippen, een stuk of zes, liepen her en der over het terrein. In de yard lagen twee Longhorns. Verder was er nog een boomgaard waar een aantal vrijwilligers nog wat graafwerk deden. Ze hadden geeneens eenden! Er lagen nog wel twee vijvertjes voor de deur, maar daar zat helemaal geen leven in. Na nog even te hebben getankt en een 'We've been there' foto te hebben gemaakt zijn wij weer verder gegaan richting Grand Canyon. Na de ingang van het park was het nog 11 mijl naar de camping. Een mooie weg met links en rechts grasland met een kudde bizons. Hier voor gestopt en een paar foto's gemaakt. Was weer zo'n snuggere Aziaat die een macro-opname van een bizon met jong wilde maken. Ik heb het verder maar niet afgewacht, maar ik hoop voor hem dat hij verrekte hard kan lopen. Op de camping werden we al verwacht. De camphost wist te vertellen dat hij met een Nederlandse vrouw was getrouwd. Nu ik toevallig ook dus dat schept dan weer een band. Plekje vooraan de camping gekregen waar ik vooruit in zou moeten want alles is hier eenrichtingsverkeer. De deur zit dan wel aan de verkeerde kant, maar gelukkig mocht ik hem er ook andersom inzetten. Hij hield het verkeer (welk verkeer??) wel even tegen. Het was inmiddels 16:15u en om 16:00 u zou een rangerpraatje over Condors worden gehouden. Nu is dat toevallig een vogel dus wilde ik wel bij zijn. Eerst zoeken waar het amfitheater is gelegen en toen erheen. Niemand te bekennen. Kennelijk niemand op komen dagen. Maar daar kwam toch een rangermevrouw aanlopen met een plastic bak vol spulletjes. Blijkt het in Arizona een uurtje vroeger te zijn dan in Utah. Ik was dus drie kwartier te vroeg in plaats van een kwartier te laat. Praatje was leuk, in de tachtiger jaren waren er nog 9 Condors over nu zijn er weer ruim 80. De camping ligt aan een van de zijarmen van de Grand Canyon. Stukje langs de rand gelopen. Kwam daar nog een soort van sneeuwhoen tegen. (Blue Grouse) Morgen gaan we naar een uitkijkpunt waarbij je het gedeelte van de Grand canyon waar de Colorado door stroomt kan zien. Mijn cameravalletje weer geplaatst.