Na een kort nachtje, om een uur of zeven opgestaan en een stukje langs de kreek in de richting van de Timpanagos Cave gewandeld. Het water in de kreek gaat zijn eigen weg waarbij soms wat bomen het ontgelden. Ze laten hier de natuur de natuur zolang het binnen de kadertjes blijft. Een jonge waterspreeuw een tijdje gevolgd. Zo'n beestje loopt onderwater met hetzelfde gemak als erboven. Vanmorgen zijn we eerst naar de Timpanagos Cave gereden, was een mijl of drie terug. Bij het visitorcentrum een paar kaarten gekocht voor de tour door de drie kamers van deze grot. Met een vriendelijke ranger wat gebabbeld over de Nationale Parken en om 9:30 u mochten wij naar boven naar de grotten lopen en stonden voor de tour door de grotten van 11:00 u ingepland. Nadat we door een volgende ranger erop zijn gewezen dat we op de stukken van het pad die met een rood/geel lijntje waren gemarkeerd niet mochten stoppen in verband met naar beneden rollende rotsblokken. Wanneer rotsblokken naar beneden kwamen moest je je hoofd met je handen beschermen. Na deze info zijn wij vol goede moed aan de 2,4 km lange wandeling naar boven begonnen. Het was wel klimmen. Totaal ruim 300 meter naar boven. Met een uurtje waren we en werden we opgevangen door een rangermevrouw die ons de wederom 2,4 km door de grotten heeft geleid. Het is een hele mooie grot, met verschillende soorten aan druipwerk. We moesten hier en daar wel (bijna) kruipen omdat het wat laag smal was. Nog een keer flink mij kop gestoten aan een laag plafonnetje. Voor de rest ving mijn petje de kleine klappen op. Naar beneden wandelen ging een stuk sneller. Bij het bord van het National monument de we've been there foto gemaakt, nog even een bakje koffie en ons doel van vandaag, het scoren van een flesje wijn gestart. Dit flesje wijn werd nog wel een dingetje, eerst naar een super Walmarkt, want die zou het zeker hebben had onze 86 jarige buurman die ons vanmorgen vrolijk uitzwaaide verzekerd. De Walmarkt op de route bezocht, hadden wel lucifers maar geen enkele fles wijn wel bier. Gevraagd waar het dan wel verkrijgbaar was, werd ons uitgelegd, nou ja het kwam erop neer wanneer we de afslag 1600 hadden bereikt zouden we te ver zijn gereden. En er zou een bord staan. Nou dat bord zagen we dus niet maar wel afslag 1600. Maar weer verder gereden en via de Interstate naar het zuiden. Bij een afslag met een Mac Donalds en andere winkels er weer afgegaan. Geen Liqour store. Bij de Mc een ijsje gehaald en het weblog van gisteren online gezet. Bij het vertrek wees een vriendelijk mevrouw ons waar de wijn te koop was moesten wel terug de Interstate op en daar recht tegen een KOA camping daar zat de wijnwinkel. Hier een flesje Chardonay gescoord. En nog eentje voor het geval deze opraakt. Vervolgens op zoek naar een camping. Die KOA camping langs de Interstate voldeed niet aan ons verwachtingspatroon en we zijn een flink stuk zuidwaarts gereden. In Ephraim bij een National forest office gestopt . Deze was gesloten maar gelukkig hebben deze aan de buitenzijde kaarten liggen die je mee kan nemen waar de National Forest campings op zijn aangegeven. De Lake Hill camping was het dichtste bij. De Tom Tom kende de camping niet maar wel de weg waaraan deze zou liggen. Het plaatsje uit en de berg op. Het asfalt hield al snel op en we gingen verder over een gravelweg met hier en daar een flink wasbord naar boven. Het was flink klimmen maar na een paar kilometer werden we beloond met een prachtige camping aan een meer. Je kan er op forel vissen, moet je wel een hengel hebben natuurlijk. Mooi plekje gevonden en na wat graafwerk en het plaatsen van de levelers staan we niet zo heel scheef meer. De koelkast doet het nog in ieder geval (die stopt er namelijk mee wanneer je niet recht genoeg staat) De barbecue lekker opgestookt, en een stukje Angus rund en een paar maïskolven medium en gaar gekregen. In het zonnetje gegeten. Rondje om het meer gewandeld, het is hier met al die Aspen bomen een mooi plekje. Om te zien of er nog beren of ander gespuis 's nachts rondscharrelt de cameraval geplaatst.