In Salt Lake City een uurtje later vertrokken. Het was er warmer dan normaal waardoor er 11 passagiers het vliegtuig moesten verlaten. Ik had al een visioen voor mij dat ik door het gangpad het vliegtuig uitgesleept zou worden met Wilma hangend aan de andere kant. Toen we aan boord zaten werd nog een keer omgeroepen dat nog één passagier voor $ 2000,= een dag later kon gaan vliegen. Ik vond het een redelijk voorstel, maar mijn huwelijk is mij net iets meer waard, dus braaf blijven zitten. Bij de start viel wel op dat het vliegtuig wat moeite had om hoogte te maken. Omdat er bergen rond Salt Lake City liggen is dit best wel wenselijk. maar het ging goed, we waren licht genoeg. Op Schiphol bleek wel hoe dat kwam. Al de koffers waren achtergebleven in Salt Lake City. Dit vertellen ze nadat je al een klein uurtje bij de bagageband staat. Waarbij nota bene ook nog wordt omgeroepen dat de koffers eraan komen maar dat ze wat vertraging hebben door personeelsgebrek. Uiteindelijk heeft een KLM mevrouw ons de onheilstijding gedaan. Voor ons niet zo erg maar voor de mensen die nog op doorreis waren heel vervelend. Bij de KLM balie wat gegevens achter gelaten en de koffers worden (als het goed is) van de week door TNT thuis afgeleverd. Op Schiphol stonden Jacques en Eline al die tijd te wachten om ons op te pikken. Na een uurtje dus met de auto naar Driebruggen en daar net op tijd om Tijn uit school te halen. Was fijn hem weer te zien. En in de loop van de middag kwam ook Nadine met Brent en Fenna.

Dit waren dan weer vier leuke weken. Een vrij nieuwe camper, maar ik zou zo'n ding zelf niet kopen. Het hangt allemaal toch wat campingkwaliteit achtig in elkaar. Af en toe toch wel een schroefje aan moeten draaien om te voorkomen dat de magnetron door de hut zou stuiteren. Ondanks dat een heel prettige manier om rond te toeren.

Voor de volgers, ik hoop dat jullie het leuk vonden om ons wat te volgen. Ik heb er speciaal opgelet niet te veel te babbelen over vogeltjes, maar dat misschien gecompenseerd met een gevleugeld fotootje extra.

Wij vonden de gegeven reacties altijd weer leuk om te lezen. Bij een volgende vakantie, als het tenminste iets meer is dan 14 dagen aan zee liggen, zal ik waarschijnlijk weer een weblog bijhouden.