Montpelier Canyon

Gisteravond zowaar bereik met de simkaart die we hadden aangeschaft om hier ook telefoon en internet te hebben. Na een hoop codes ingevuld te hebben, kon er ineens met watsapp worden gebabbeld met de kinderen. Ook de reacties op het weblog konden we nu lezen. Een Wifi Hotspot maken was wat te hoog gegrepen, maar we hadden in ieder geval een paar berichtjes verstuurd om de kosten voor de simkaart ietsje dragelijker te maken.
Vannacht gescoord met de wildcamera. Een kat, vermoedelijk van de buren. Het spektakel blijft nog uit. Op ons gemakje deze plek weer verlaten en verder zuidwaarts richting Salt Lake City. We bleven vandaag langs dezelfde weg, de Hwy 89. Op de Salt River pas op 2289 meter een bakkie gedaan, mooi uitzichtpunt. Vandaag verder wat klimmen en dalen en paar herten gezien waarvan een dood langs de weg. Afwisseling van begroeide heuvels en rotsen in verschillende kleuren. In Afton WY getankt en gelijk 's werelds grootste boog van Elkgeweien op de foto gezet. In Jackson hebben ze wat dikkere bogen staan maar deze is kennelijk groter.  Na zo'n kilometer of 80 de Montpelier Canyon campground opgereden. Camping met een stuk of 18 plaatsen. We konden kiezen we waren de eerste. Het mooiste plekje van de camping met een stukje mooi groen gras, een firepit waarnaast het hout al klaarlag en een flesje limonade. Voor een kolibrie in de boom ernaast. Op de camping staan heel wat rozenstruiken het ruikt er dan ook lekker. Wij staan meer dan 100 meter van het toiletgebouwtje af. Wat wel mazzel is want die roken niet zo fris. Laten we zeggen dat red je niet met een paar rozenstruiken. Waren oude hokjes zonder schoorsteen waardoor de dampen lekker in en rond het hokje blijven hangen. Wederom blij dat we onze eigen voorzieningen aan boord hebben.  Op de camping bloemetjes, vlinders en vogeltjes. Wilma heeft haar missie de e-reader geheel uit te lezen weer opgepakt en ik heb wat rondgebanjerd. Er stroomt een beekje over de camping dat je via een paar paadjes door dicht struikgewas kan bereiken. Op een plek was een bever druk met het waterniveau te regelen. Was met flinke aspenstammen in de weer. Zo'n bever is verrekte sterk, die trekt gewoon een boomstam met takken en al van zo'n 10 cm doorsnede over het land het water in. De dam lag tussen dicht struikgewas met lange verhipte scherpe stekels waar je wel vanaf wil blijven. Bij een ander pad vlogen twee eenden weg en stonden sporen in de modder van een marterachtig beestje. De barbecue vanavond weer aangestoken en twee flinke lappen en een paar maïskolven mooi goudbruin afgeleverd. De kolen na afloop met een paar houtblokken in de firepit gemikt om de muggen een beetje weg te houden. Dat hielp maar een beetje waarna we het vuur verder vanuit de camper via een stevig stukje horrengaas hebben bewonderd.
De wildcamera vanavond langs de beek gezet, hoop dat het stromende water hem niet constant activeert. Ik hoop natuurlijk op een bever of de eigenaar van de kleinere sporen, misschien wel een otter.  Het bereik met de telefoon is als vanouds 0,0.