wilmagerrit-naar-yogibear.reismee.nl

Yellowstone Old faithful

Na een regenachtige nacht, was allang blij dat het niet sneeuwde, vanmorgen richting Old Faithful vertrokken. Dit is een grote geiser die om ruim elk uur zijn kunsten laat zien. Onderweg eerst gestopt bij een watervalletje Kepler Cascades. Het water liep hier nog steeds naar beneden. Het was verder ook niet helemaal droog dus gauw een fotootje gemaakt en weer verder gereden. Bij de Old Faithful was het al lekker druk, op het mega parkeerterrein de camper naast een hoop sneeuw geparkeerd. Hier geen gezeur over betalen voor parkeren het is allemaal all in. Op het parkeerterrein waren een aantal Raven zichzelf aan het bedienen met naar ik hoop wat zakken afval achterin een pick up truck. De Old Faithful zou om 12:17 uur weer een eruptie hebben, wij hadden dus nog ruim drie kwartier tot die tijd. Bij het nieuwe visitorcentrum een filmpje over het park gekeken en toen nabij de oude spuiter een mooi plekje op de eerste rij bemachtigd. Moesten toen nog 12 minuten wachten maar die waren zo om een Colorado Bleubird, twee Raven en wat bloemetjes en voor je het weet spuit die rakker metershoog de lucht in. Hij deed goed zijn best en na een minuutje was het weer over. De wind zat goed dus we bleven droog....... Dachten we.
Na dit spektakel eerst eens een bekertje warme chocolademelk met een echte Amerikaanse calorienbom genuttigd in het restaurant. Dit restaurant is een geheel hout gebouw met een enorme met rotsblokken gebouwde schoorsteen erin. Aan deze schoorsteen een enorme slinger klok met twee grote gewichten. Ik vrees dat ze hem elke 10 minuten gelijk mogen zetten. Binnen life muziek. Eerst een pianist en daarna een violist. Deze laatste leek het hele ouvre van Charles Ingles af te werken waarna hij over stapte op het volledige werk van de Sound of music. Onder de klanken van Edelweiss vertrokken we weer om een rondje langs de verschillende geisers en modderpotten te lopen. Dit is een traject over houten vlonders, daar moet je wel op blijven lopen teneinde niet in de bodem te verdwijnen. Veel dampende gaten met helblauw water en uitstroom velden met vele kleuren bruin en geel. Hier en daar de bekende zwavellucht. Na een tijdje begon het weer lekker te regenen. Daar hadden we niet geheel op gerekend, we dachten dat het nu zo zachtjes aan we op zou zijn. Gelukkig bleef het bij wat lichte regen en kwamen we niet geheel doorweekt weer aan bij ons motorhome. Het weer werd er niet beter op en doorgereden naar Biscuit basin, ook daar pruttelt en dampt de bodem met af en toe een eruptie. Ik had nog niet geparkeerd of het onweer barstte los. Was dus een goede gelegenheid om een koffiepauze in te lassen. Na de koffie was het weer droog. Ditmaal voor de zekerheid wel een regenjas aangedaan. Over de vlonders langs de verschillende dampende gaten gelopen. aan de bosrand was nog een trail van 1 mijl naar boven voor een overlook. Er liepen verschillende mensen die kant op dus de kans dat juist wij door een beer gegrepen zouden worden was nu een stuk kleiner. In ieder geval klein genoeg om mee naar boven te lopen. Na een 500 meter kwamen we een bordje tegen dat de overlook nog 0,7 mijl was en een waterval Mystic Falls op 1,7 mijl. Wij gingen ervoor en klommen mee naar boven. Wij liepen samen op met een vrouw uit Phoenix en een man uit Oregon. Het pad werd wel steeds steiler en smaller en we moesten steeds meer over stenen klimmen. Wij hadden sterk de indruk dat de afstand van 0,7 mijl = 1,12 km wat krap was ingeschat. Er leek geen eind aan te komen, na een paar keer beloofd te hebben dat het einde om de volgende bocht zou (kunnen) zijn hebben we het volbracht tot de overlook. Een paar foto's, prachtig uitzicht over de verschillende geisers in de verte voor ons wat blauwe lucht en naast ons een flinke onweersbui die vast plan had gevat om recht over ons heen te trekken. Het rommelde lekker maar het geknetter bleef gelukkig wat uit. Wel kwam de regen met bakken naar beneden. De waterval werd resoluut van het lijstje geschrapt. Naar beneden lopen ging toch een stuk sneller dan naar boven. Eenmaal beneden afscheid genomen van onze wandelgenoten en wat droge kleren opgezocht. De kachel hoog opgestookt, raam een stukje open en we hadden onze eigen mobile geiser gecreëerd. We dampten de weg uit. Op de weg terug nog een paar stopjes gemaakt voor een meertje en een continental divide van 2518 meter. Vlak voor de camping nog een opstopping, volk met kijkers en fototoestellen uit de auto's. Wij denken dan: "Daar staat vast een beer". Helaas het was slechts een Elk. De afstand vandaag was zo'n 80 km. Vanwege de best wel flinke regen de rest van de dag is de barbecue in de berging gebleven.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!